1. |
Κύθηρα
04:48
|
|||
Ταξίδι εγώ στα Κύθηρα
πηγαίνω κάθε μέρα
μέσα στα σκίνα στα γκρεμνά
στων κοριτσιών το βλέμμα
Θέλω να φτάσω την αυγή
στα κοιμισμένα μάτια
και σαν κραυγή του έρωτα
να σκίσω την νυχτιά
Ταξίδι εγώ στα Κύθηρα
πηγαίνω κάθε μέρα
και το κορμί σου όνειρο
που με πετροβολά
Θέλω να φτάσω την αυγή
στα κοιμισμένα μάτια
και σαν κραυγή του έρωτα
να σκίσω την νυχτιά
Θέλω να φτάσω την αυγή
στα κοιμισμένα μάτια
και το κορμί σου όνειρο
που με πετροβολά
|
||||
2. |
Χαρτιά σημαδεμένα
04:00
|
|||
Στον Πλάτανο καθόμουνα
με τη ρακή πλενόμουνα
κι είδα στα φύλλα περασμένα
χαρτιά σημαδεμένα
Είδα τους φίλους να περνούν
με δανεικά και να γελούν
μα πρόβλημα κανένα
χαρτιά σημαδεμένα
Και του ανθρώπου η ψυχή
βγαίνει από το βράδυ ως το πρωί
στα όνειρα σπαρμένα
χαρτιά σημαδεμένα
Πέρασαν όλοι βιαστικά
φτωχάκια πλούσιοι και λοιπά
μα της ζωής τα φρένα
χαρτιά σημαδεμένα
Στον Πλάτανο καθόμουνα
με τη ρακή πλενόμουνα
κι είδα στα φύλλα περασμένα
χαρτιά σημαδεμένα
κι είδα στα φύλλα περασμένα
χρόνια σημαδεμένα
|
||||
3. |
Ταξιδευτής
04:15
|
|||
Νέος ταξίδι αρχινά
το αίμα του σαν βράζει
φεύγοντας απ’ τον κύκλο του
που γρήγορα αλλάζει
Με λίγο κόπο τις κορφές
και τα βουνά πατάει
και αγναντεύει από ψηλά
πού ήταν και πού πάει
Του γνέφει εκεί η απεραντιά
μέσα του να κοιτάξει
τον δρόμο αυτό πώς να διαβεί
αν θέλει να πετάξει
Με την ματιά του στην ψυχή
χιλιάδες βλέπει όρη
που για να πιάσει κορυφή
θέλει το φως στην πλώρη
Πορεία νέα ξεκινά
δίχως να έχει χάρτη
μ’ αγάπη πανανθρώπινη
σημαία στο κατάρτι
Χρόνια αφού ταξίδεψε
μορφή πήρε αγέρα
που θα σε βρει σαν μια δροσιά
σε ξεχασμένη ξέρα
|
||||
4. |
Γυναίκα Μέδουσα
04:56
|
|||
Γυναίκα Μέδουσα
εσύ με τύλιξες
μες στα πλοκάμια σου
και με ταξίδεψες
Στα βάθη του βυθού
στα όνειρα του νου
τον πόνο ακούμπησα
Στα πάθη ενός τρελού
στη μέθη του κρασιού
εσένα γύρεψα
μα δε μετάνιωσα
Τα χρόνια πέρασαν
όμως δεν σε ξεχνώ
πάνω στο σώμα μου
τα σημάδια σου ζω
|
||||
5. |
Αφέντης ξιπασμένος
03:37
|
|||
Λόγια παχιά λόγια πολλά
ματιές σπινθηροβόλες
φαντάζω σαν πολιτικός
σε πάνελ λαμπερό
Τον κόσμο
όλο θα ‘χω εγώ
και θα τον διαφεντεύω
κι ό,τι κι αν λέω εγώ σωστό
όλοι τ’ ακολουθούν
Είμαι ο νεοέλληνας
αφέντης ξιπασμένος
που την πρωτιά μου όλοι τους
θέλουν να καταπιούν
με λάθος τρόπο περπατώ
η χώρα δεν μου φτάνει
και αυτοκαταστρέφομαι
μήπως κι αναστηθώ
Θέλω να νιώσω μοναξιά
απώλεια και τρόμο
μόνο σαν πίνει το αίμα του
ο τόπος προχωρά
Θέλω να σβήσω γύρω μου
τα πάντα από τον φθόνο
μόνο σαν τρώει τις σάρκες της
η Ελλάδα προχωρά
|
||||
6. |
Μοναξιά
03:10
|
|||
Έχασα την μοναξιά μου
ψάχνω χρόνια να την βρω
μες στ’ ανθρώπινα ποτάμια
στο πολύβουο κενό
Έχασα την μοναξιά μου
ψάχνω πάλι να την βρω
μέσα στα τηλεκανάλια
στο γλυκό μου κινητό
Κι αν ποτέ την συναντήσω
πάνω της θα γραπωθώ
θα της πω πόσο μου λείπει
πόσο πολύ την αγαπώ
Κι αν ποτέ κάπου τη δείτε
πείτε της πως την ζητώ
πως δεν γίνεται να ζήσω
μακριά της δεν μπορώ
Έχασα την μοναξιά μου
στης ζωής μου το σχολειό
μες στων φίλων μου το βλέμμα
μήπως θα την ξαναδώ
Έχασα την μοναξιά μου
θέλω μόνος να βρεθώ
για να ‘ρθει να μ’ αγκαλιάσει
πόσο θέλω να τη δω
|
||||
7. |
7 Βουνά
06:00
|
|||
Ορχηστρικό
|
||||
8. |
Μαρμότα
04:19
|
|||
Να μιλάς σιγανά
μόνο τότε θ’ ακούω
να κοιτάζεις μακριά
και θα σου τραγουδάω
Να ζητάς πιο πολλά
για να μην σταματάω
να παλεύω γι’ αυτά
που διψάς και πονάω
Κι όταν θα προσπερνώ
τα κοινά μας σημεία
ν’ ανασαίνεις απλά
χωρίς καμιά σημασία
Είναι κάτι βραδιές
που η ζωή περιμένει
πέντε-δέκα στιγμές
που ο νους μου σαλεύει
Χωρισμοί τσακωμοί
θάνατοι και αγάπες
ένα σκέτο εγώ
δίχως τις αυταπάτες
Και το άλλο πρωί
όλ’ αυτά τα θυμάμαι
πίνω σκέτο καφέ
και φαντάζομαι να ‘μαι
στα σαράντα στο μπαρ
και να έχω αφήσει
σ’ ένα δίπλα σκαμπό
ό,τι έχω αγαπήσει
|
||||
9. |
||||
Στο σύμπαν μποτιλιάρισμα
κορνάρουν οι πλανήτες
έπιασε λάστιχο τη γη
φρενάρισε η σελήνη
Πείτε μου τώρα φίλοι μου
τι θ’ απογίνουν όλοι
εκείνοι που την έψαχναν
να παραλογιστούν
Οι ποιητές τη ρίμα τους
τώρα πώς θα γεμίσουν
κι οι λύκοι τα μεσάνυχτα
για ποιον θα τραγουδούν
Οι ερωτευμένοι αγκαλιά
στη θάλασσα ανημένουν
κι οι κλέφτες των ονείρων μας
θ’ ανάψουν τους φανούς
Κι εγώ που την πανσέληνο
περίμενα ν ‘αρχίσω
σκοπό παραπονιάρικο
να παρηγορηθώ
Θα περιμένω να φτιαχτεί
η ρόδα και ν’ αρχίσει
η γη να περιστρέφεται
και όλα να λειτουργούν
Στο σύμπαν μποτιλιάρισμα
κορνάρουν οι πλανήτες
έπιασε λάστιχο τη γη
φρενάρισε η σελήνη
Θα περιμένω να φτιαχτεί
η ρόδα και ν’ αρχίσουν
όλα να περιστρέφονται
και όλα να λειτουργούν
|
||||
10. |
Το ζάρι
04:29
|
|||
Πάμε να δούμε σύντροφοι
το πιάτο ποιος θ’ αδειάσει
και ποιος ποτήρι αδειανό
στον πάγκο θα χτυπά
πάμε να δούμε ποιος μπορεί
τα νιάτα να ρουφήξει
και τον καπνό στα σωθικά
με μιας να τον τραβά
Γιατί όποιος χάσει έτοιμος
για να μπαρκάρει είναι
στ’ Αχέροντα τις γειτονιές
πρώτος να κοιμηθεί
και μη νομίζει πως αυτός
με δάφνες που κερδίζει
πως κάποιος τον λησμόνησε
στη βάρκα σιωπηλός
Γιατί του θάνατου στρατιά
είν’ της ζωής το ζάρι
γι’ άλλον εξάρες έτυχε,
ασσόδυο, διπλά
|
||||
11. |
Σαν τραγουδώ
03:45
|
|||
Σαν τραγουδώ και σε κοιτώ
μες τον μικρόκοσμό μου
τραυλίζω και αργά παραπατώ
σαν το μωρό, σαν τον τρελό
που αναζητά την αγκαλιά
που τον τρομάζει η φωτιά
Σαν τραγουδώ και σε κοιτώ
ολάκερο τον κόσμο
σαν σταλίτσα στα χέρια μου κρατώ
σαν τον αετό, σαν τον θεό
που όλο τον ουρανό αψηφά
όλη την πλάση κυβερνά
Σαν τραγουδώ και σε κοιτώ
στην μοναξιά μου λιώνω
μικρό κεράκι που είναι μοναχό
σαν αστεράκι, σαν ποτό
που λάμπει μες στα σκοτεινά
που το ζητούν χείλη στεγνά
|
||||
12. |
Η μπάλα
03:35
|
|||
Αγόρασα στον ύπνο μου
μια σιδερένια μπάλα
όπως αυτές που φόραγαν
παλιά στη φυλακή
την πέρασα στο πόδι μου
κλείδωσα και τον κρίκο
πέταξα το κλειδί μακριά
στ’ ονείρου τα νερά
Την άλλη μέρα ξύπνησα
πήγα να περπατήσω
κι είδα στο πόδι μου σφιχτά
τη μαύρη σιδεριά
πήρα αμέσως έντρομος
φίλους κι αστυνομία
κανένας τους δεν ήξερε
τη λύση να μου βρει
Πήραν οι μέρες να κυλούν,
ύστερα γίναν μήνες
και χρόνια στην καμπούρα μου
φόρτωνα σιωπηλά
μα ‘κεί η μπάλα αμίλητη
ούτε σκουριά ούτε πάθη
μονάχα με το πείσμα της
το πόδι να κρατά
Προσπάθησα πολλές φορές
στα όνειρα να βρω λύση
έψαξα γύρω μου παντού
της μπάλας το κλειδί
τράβηξα με τα χέρια μου
να σπάσω όλους τους κρίκους
τίναξα τα ποδάρια μου
του κάκου ο πανικός
Μα πιο πολύ ανησυχώ
πως θα τη συνηθίσω
και την αγάπη μου για αυτήν
θ’ αρχίσω να ξερνώ
|
||||
13. |
Estelle
06:15
|
|||
Ένα πανί ανοίγει στον αέρα
μια αγκαλιά απλώνεται ζεστή
ένα καράβι πλέει προς τον ήλιο
γαλήνια θάλασσα, ανήσυχη ζωή
Σε μία πόλη που δεν έχει πια πατρίδα
σ’ ένα λιμάνι που χει γίνει φυλακή
σε μία πόλη που δεν έχει πια πατρίδα
σ’ ένα λιμάνι που χει γίνει φυλακή
Ελπίδα που την φέρνει έν’ αστέρι
τα άδεια πρόσωπα τη δένουν με σχοινί
σκοτείνιασε ο ήλιος πριν να δύσει
η θάλασσα αγρίεψε κι αυτή
Σε μία πόλη που δεν έχει πια πατρίδα
σ’ ένα λιμάνι που χει γίνει φυλακή
σε μία πόλη που δεν έχει πια πατρίδα
σ’ ένα λιμάνι που χει γίνει φυλακή
|
The Halicuti Band Chania, Greece
Οι Halicuti Band είναι ένα μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε το 2004 στα Χανιά της Κρήτης. Περνώντας μέσα από διάφορες μουσικές αναζητήσεις στην ελληνική μουσική σκηνή και φιλοξενώντας πλήθος μουσικών στο πέρασμα των χρόνων, τα τελευταία χρόνια η μπάντα έχει επικεντρωθεί στη σύνθεση του δικού της υλικού σε rock ήχους με προσμείξεις από διάφορα άλλα είδη μουσικής. ... more
Streaming and Download help
If you like The Halicuti Band, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp